I separati

Ùn scrive. Sò trista mi vuleria spegne.

L’estati senza tè hè notte senza stelle.

Aghju chjosu ‘sse bracce ch’ùn ti ponu tuccà,

U mo core hè turnatu una tomba ghjalata.

Ùn scrive !

Ùn scrive. Ùn amparemu à l’altru l’addiu.

Quantu t’aghju tenutu...dumanda à tè, à Diu !

In fondu di u silenziu ascultà u t’amore,

Hè ascultà u cele senza lascià i fiori.

Ùn scrive !

Ùn scrive. Temu à tè ; temu a mo memoria ;

Colma di a to voce chì à spessu mi chjama.

Ùn mustrà l’acqua chjara à chì ùn a pò beie.

A to scrittura cara hè ritrattu di tè.

Ùn scrive ! 

Ùn scrive parulle ch’ùn senteraghju più :

Pare chì a to voce e mi sparghji in core ;

Ch’e veca risplende attraversu u to surrisu ;

Mi si pare chì un basgiu e stampi nant’u mo core .

Ùn scrive !

Livia-Maria Ciccoli

15/02/20

D’appressu à Les séparés, Marceline Desbordes-Valmore