samedi 22 février 2020

Matine zitellesche


Ed era cuntenta tandu, ancu à mezu à u dulore.
U mo sguardu smaravigliatu s’apria tale un fiore.
A notte, presentia l’aurora è a so bocca ambrata.
Mi svegliava; mi piacia à u muru a carta culurata ;
Circava à induvinà s’ellu facia bellu à l’ortu ;
U sole à e tendine appiccava a so cullana d’oru.
Stava à sente u cantu chetu è pisiu ch’ella modula
A forte, a testarda ma tranquilla è vechja pendula.
Mi dicia in me stessa : « Eccu! Sett’ore di matina;
U ci passeremu à corre in l’erba ‘ssu ghjornu d’estatina,
Vicinu à u chjarasgiu dalmatu è à a cicala,
Un ghjornu sanu à paspà ciò ch’a natura ci rigala,
À corre appressu à a gioia in giru à i rusulaghji tondi,
À ballà in l’azuru chjaru cun i muschini giocondi,
À penciulà guasi, azzicati da a luce turchina,
Mustrendu u nostru visu più dolce, quellu d’a zitellina… »

22/02/20
D’appressu à Matins d’enfant, di Anna de Noailles.



Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire

Natu in 17 in Leidenstadt

S’era natu in 17 in Leidenstadt Nantu à ruvine insanguinate Seria statu un bravu o un peghju cristianu S’era statu Allemanu Di t...